آهای بیرونیها ویلیام سارویانازدواج با زنی لال آناتول فرانستاریخچه تئاتر آف ـ برادوی و آف ـ آف برادوی
سه نمایشنامه از سه دورهی تاریخ تئاتر غرب.
«ازدواج با زنی لال»، 1915، نوشته آناتول فرانس، شاعر، نمایشنامهنویس و روزنامهنگار فرانسوی.
«آهای، بیرونیها»، 1941، نگارش ویلیام سارویان، نمایشنامهنویس و داستانسرای آمریکایی ارمنی تبار.
«روزبه خیر!»، 1966، نوشتهی امانوئل پلوسو، نمایشنامهنویس آمریکایی؛
و تاریخچهی «تئاتر آف-برادوی» و«آف-آف برادوی».
Stage Makeup
آموزش گام به گام تکنیکهای چهرهپردازی در هنرهای نمایشی ـ تصویری
کتاب «مبانی گریم» با این هدف نوشته شده است تا متن و مرجعی باشد جهت استفاده دانشجویان و بازیگرانی که در آینده قرار است مسئول گریم خود باشند و همچنین کسانی که ممکن است بهطور مستقیم یا غیرمستقیم با چهرهپردازی سروکار داشته باشند؛ خواه بهعنوان طراح، خواه کارگردان، چهرهپرداز یا مدرس.
این نوشته که یک کتاب درسی و آموزشی است میتواند هم مورد استفاده کسانی باشد که میخواهند چهرهپردازی را به صورت «خودآموزی» فرا بگیرند و هم اشخاصی که مایلند این هنر را در کارگاه به شیوه گروهی بیاموزند؛ هر یک از این دو مزایای خاص خود را دارد.
این کتاب بهعنوان مهمترین کتاب درسی برای آموزش مبانی و تکنیکهای چهرهپردازی در صحنه تئاتر و سینما در سطح بینالمللی شناخته شده است.
در این کتاب با استفاده از نگارههای رنگی، شیوهها و مدلهای جدید و گوناگون چهرهپردازی و طرز استفاده از مواد و ابزار گریم به بازیگران صحنه تئاتر و سینما آموزش داده شده است.
مطالعه بیوگرافی مشهورترین چهرهپردازان در این کتاب برای علاقهمندان به تاریخچهی چهرهپردازی آموزنده است.
جمعآوری بیش از 400 نگاره، طراحی و نمودار در این کتاب این امکان را به دانشجویان و هنرجویان میدهد تا گامبهگام و بهروش کلاسیک و تخصصی با هنر گریم در تئاتر و سینما آشنا شوند.
چندین پیوست ارزنده در انتهای کتاب تهیه شده است:
مواد و ابزار مورد نیاز برای گریم؛ مواد آرایشی-گریم؛ محتویات جعبه گریم حرفهای؛ بهداشت و ایمنی؛ مدلهای گریم در دورههای مختلف؛ مدل های مو؛ نمودار رنگ گریم و ...
دفتر شعرمسرور نعمتالهی
زندگی، کوتاه بود
زندگی، سرکشی عشقی بود
بین زنجیر تولد تا مرگ
زندگی، آنی بود
که تو را، دید و گذشت
مثل یک
«صبح به خیر»
مثل یک
خواب قشنگ
سخنان سیاتل (رییس قبیله سرخپوستان) به رییس جمهور ایالات متحده آمریکا در سال 1855
کلمات من چونان ستارگانی هستند که هرگز غروب نخواهند کرد. در سال 1855 رییس جمهور آمریکا به سرخپوستان دوامیش تقاضای فروش سرزمینشان را ارسال داشت. برای آنها درک این تقاضا آسان نبود، زیرا انسان را مالک زمین، آسمان، تازگی هوا و یا درخشندگی آبهای زلال نمیدانستند. سیاتل رییس قبیله دوامیش جواب نامه رییس جمهوری آمریکا را با قطعهای ادبی داد. قطعهای پر از امید و حقایق. حقایقی که امروز بعد از 160 سال کم کم آشکار میشوند. ستارگانی که امروز ناخواسته شاهد نابودی آرام زمین هستند. شاید هنوز دیر نباشد اگر به آنها گوش فرا دهیم، شاید!...
راهنمای تکنیکی و مفهومی
کتاب حاضر بهعنوان کتاب درسی برای آموزش و آشنایی با طراحی، کتابی درخور و مناسب است و «طراحی 1 و 2»، «طراحی از بدن»، و نیازهای کارگاهی را دربر میگیرد.
این کتاب بهجای تاکید بر گرایشها و علایق جاری، چشمانداز عمومی میدهد و روی اصول همیشگی درک و مفهوم در طراحی تاکید میکند. کتاب با این اعتقاد راسخ نوشته شده که مطالعهی طراحی و مفاهیم وابسته به آن، مثلا نسبیت حقایق عینی، میتواند به ایدهها و نظریاتی که ظاهرا به هنر ارتباطی ندارد، تحرک بخشیده و در همان حال حساسیت را افزایش داده و مهارت را بالا برده و شیوهی شخصی را رشد دهد.
دیدن / طراحی کردن / مدیتیشن
دیدن-طراحی کردن شیوهای از تفکر است که با آن همهچیز تازه و نو به نظر میرسد و جهان در هرلحظه بهگونهای شگفتانگیز تجربه میشود.
در اینجا برخلاف همیشه، اشیاء از بیرون نگریسته نمیشوند و بدیهی و مسلم پنداشته نخواهد شد. فردریک فرانک میگوید «آنچه را که طراحی نکردهام هرگز واقعا ندیدهام» و درجای دیگر اشاره میکند «بهمحض آنکه شروع به طراحی از شیء معمولی، مثل یک گل، چهره یا پرنده میکنید به گونهای معجزهوار درمیابید که آن شیء، یا جاندار برایتان چقدر غیر عادی و عجیب است...»
برای فردریک فرانک، دیدن-طراحی کردن نوعی فعالیت معنوی به شیوه ذن است که آن را برای خلقوخوی فعال انسان امروزی مناسب و ضروری میداند، حتی اگر هرگز دست به قلم نبردهاید و حتی یک خط صاف نکشیدهاید و به طراحی فکر نکرده باشید، با خواندن این کتاب وسوسه میشوید که مداد و کاغذی بردارید و شروع به دیدن کنید.
جستاری در آیندهپژوهی
...آیا میتوان همیشه جوان بود؟ آیا راهی برای گریز از مرگ وجود دارد؟ همهی ما در حال پیر شدن هستیم و با سرعتهای اندکی متفاوت به مرگ نزدیک میشویم. به نظر میرسد یک برنامهی زمانی بیولوژیک در ژنوم ما ذخیره شده و بر اساس آن سلولهای ما به تدریج دست از تکثیر و جایگزینی کشیده یا فعالیتهای خود را کاهش میدهند. همان کدهایی که به تکثیر تصاعدی سلول اولیه، تشکیل جنین و رشد سریع نوزاد فرمان میدهند، در میانسالی و کهنسالی باعث توقف رشد، کاهش متابولیسم و عدم جایگزینی سلولهای فرسوده میشوند. عوامل غیر ژنتیک مانند تغذیه، آلودگیهای محیطی، بیماری و عدم تحرک در سرعت روند کهنسالی مؤثرند ولی در نهایت با سالمترین رژیم غذایی و بهترین روش زندگی نیز پیری اتفاق میافتد، چون پیری در ژنوم ما کد شده است. همان طور که ژنوم پشه برای یک زندگی کوتاه چند روزه و ژنوم یک درخت سکویا برای عمری چندهزار ساله برنامه ریزی شده است.
چیزی به نام اکسیر حیات وجود ندارد اما اگر ژنهای محدودکنندهی تکثیر و جایگزینی را یافته و روشهای ایجاد تغییرات هدفمند بر روی آنها را پیدا کنیم، در آن صورت میتوانیم روند پیری را آهسته و یا متوقف کنیم. حتی ممکن است بتوانیم به گذشته سفر کرده و دوباره جوان شویم چون موجودات زندهای را میشناسیم که این کار را به سادگی انجام میدهند.
درونمایههای نوستالژیک در آثار نمایشی بهرام بیضایی
نوستالژی از مباحث چالشبرانگیز روانشناسی، تاریخ، جامعهشناسی، فلسفه و ادبیات است که مفهوم آن در گذر زمان از نام یک بیماری روانی به پارادوکسی از یک حس تلخ خوشایند تغییر کرده است.
در عصر جهانی شدن و انفجار اطلاعات، انسان دور مانده از اصل و ریشه، اغلب میل به «آنچه نیست» دارد و د مواجهه با تاریخ، فرهنگ و اصالت از یاد رفته به دنبال هویت خود میگردد.
انسان جستوجوگر برای رسیدن به ذات وجودی خود، نیازمند نوستالژی بهعنوان بخشی از هویت گمشدهاش است. در ادبیات نمایشی و سینما نیز شخصیت بهعنوان اصلیترین عنصر دراماتیک نیازمند هویت است و نوستالژی میتواند بخش مهمی از هویت او را تشکیل دهد.
بهرام بیضایی از شاخصترین درامنویسان معاصر ایرانی است که در آثارش همواره از درونمایههای نوستالژیک در قالب هویت تاریخی، آرمانشهر، کهنالگو و اسطوره جهت دراماتیزه کردن شخصیتهایش سود برده است. بخش اعظم نگاه بیضایی صرف بازگویی ادبیاتی با موضوعاتی نوستاژیک چون: نارضایتی از وضعیت موجود، کنکاش برای برای بازیابی هویت، دور ماندن از مبدا وجود، بازیابی روزگاران خوش گذشته، بازگشت به اساطیر، استقبال از مرگ برای رسیدن به رستاخیز، مرثیه برای ارزشهای از دست رفته، خیز برداشتن برای رسیدن به جامعه آرمانی و ارج نهادن به خاطرهی جمعی شده است.
رویکرد پژوهشی این کتاب، رمز گشایی از رازهای پنهان نوستالژیک در هویت بخشی به کاراکترهای آثار نمایشی بیضایی است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.